Een nomade met een detoxificatiesyndroom.

Op de achterflap blikt de Poolse ons met grote vriendelijke ogen aan. Ze kijkt als een reisleidster die ons wil verleiden met haar mee te gaan, de hort op. Reizen is een mooiere manier van leven dan thuisblijven. Volgens haar ben je jezelf even kwijt als je reist. De rustelozen is een verzameling verhalen, die, onder de noemer van reispsychologie – ook wel reispsychotheologie genoemd –  worden afgewisseld met reisimpressies. Zo beschrijft zij het leven op luchthavens, die steden op zich geworden zijn. De grondlegster van deze nieuwe tak van wetenschap is zelf nogal stellig over haar vakgebied: ‘In de reispsychologie zegt men dat de indruk van gelijkenissen tussen twee plaatsen recht evenredig is met de afstand tussen de twee.’ Dit boek is daarmee van een heel andere soort dan de romans die Olga Tokarczuk eerder schreef. Oer en andere tijden (1998) en De laatste…