Ik zit nu voor de school van mijn zoon te wachten. Voor een gesprek met iemand, die me wil horen. Hopelijk. Hopelijk wil hij me horen. Ik ben gekomen om over mijn oudste zoon te praten, eigenlijk over zijn leerkracht. Eindelijk kon ik het gevoel van teleurstelling niet meer binnen houden en heb ik naar de directie geschreven. Zij heeft mijn email naar een mentorenbegeleider gestuurd en hier ben ik dus. Hij wilde nog mij even met makkelijke worden vorige week weg te sturen, maar ik geef niet op. Nooit eigenlijk als het over mijn kind gaat. Dan nooit.
Mijn excuses voor de fouten in mijn Nederlands. Ik laat Manlief niet meer lezen, pas als het op de webpagina staat. Hij is zooo druk.
Maar dus, nu ga ik naar binnen. Ik laat jullie weten hoe het ging….
annamariagregorowicz 