23 juni 2016
Ik ben aan het lezen. Het oude „Volkskrant Magazine”. Op dit moment van 21 november 2015. Meestal bekijk ik alleen twee columns: die van Eva Hoeke en die van Thomas van Luyn. Maar vandaag zag ik het gezicht van Annejet van der Zijl en ik dacht: „ok, dit interview moet ik lezen”. En het was ook zo. Steeds begrijp ik meer en meer als ik in het Nederlands lees, maar niet alles, dus soms moest ik wel aan Manlief vragen, om de betekenis van de woorden of zinnen uit te leggen. ik ga het verhaal niet vertellen, maar wel zeggen wat ik daar voor mijzelf gevonden heb.
Annejet houdt enorm van haar vader, en die hield van haar. Hij is in januari 2015 gestorven en ze mist hem erg. Ze zei iets in dit interview waarmee ik me ten volle kan identificeren: „Ik heb het idee dat de mensen van wie je zo hebt gehouden je beschermengelen worden”. Het zijn mijn woorden ook. Mijn opa is lang geleden gestorven, bijna 22 jaar geleden, op 2 december 1994. Toen begon ik pas aan mijn studie. Hij was bezorgd, hoe mijn moeder het financieel ou redden, als hij dood ging en wij zijn pensioen niet meer konden krijgen.
Mijn lieve Opa. Ik kon hem nog gedag zeggen. Een paar dagen voordat hij wegging ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik zat bij hem, ik hield zijn hand in de mijne. Ik hou zo veel van mijn Grootvader. Mijn Grootvader. Hij zei toen: „Ania, we zien elkaar nu de laatste keer”. Ik probeerde ermee te lachen… Hij wist het wel. Het was de laatste keer. Tijdens zijn begrafenis stond ik dichtbij zijn gezicht, bij de open kist. Ik keek zo naar hem, alsof hij slechts in slaap was. Mijn moeder en zijn dochter was in de waar. Ik moest sterk blijven. Ik was met rozenkrans aan het bidden, samen met iedereen. Het is wat ik mij kan van zijn begrafenis herinneren, alleen dat.
Hij was zo rustig. Mijn Opa. Mijn beschermengel. Hij was het. Mijn verdediger tegen anderen, tegen mijn oom, tegen mijn vader. Opa die altijd trots op mij was. Mijn rots. Mijn wereld.
Hij is niet weggegaan.
Hij blijft bij me.
Dankzij hem ben ik nu hier.
Dankzij hem heb ik mijn nieuwe leven gekozen. Mijn allerlifste Opa Józef stuurde mijn naar mijn Manlief. Mijn Man die op veel manieren op mijn Opa lijkt. Mijn Man die, direct na mijn kinderen, het beste is wat tot nu toe in mijn leven kwam.
Mijn Opa beschermt mij altijd, soms tegen mijzelf.
Dank je Lieve Opa.
Het is een onbeschrijfbaar gevoel om te weten dat je er altijd voor mij bent.
Jouw kleindochter Ania
annamariagregorowicz 