Kerst

Iedereen is zo blij dat de Kerst komt. Iedereen maar ik niet. Ik weet niet waarom. Ik kan iets bedenken maar zeker ben ik niet. Ik zie overal al kerstbomen. De buren lopen ermee rond, zetten foto’s op Instagram. Iedereen plaatst foto’s met zelfgemaakte adventskalenders. Pffff, ik heb geen zin om het maken, maar ja ik heb het wel op bol.com gekocht. Mijn favoriete winkel, zeg!

In december hebben we altijd duizend dingen te regelen. We zijn al moe van de altijd intensieve september, oktober en november. December brengt heel veel mee. Sinterklaasfeest. Kinderen genieten, ouders moeten cadeaus en geld ervoor zoeken. Ik zei tegen de Kleine dat hij misschien niet alles wat hij wilt gaat krijgen, omdat we niet zo veel geld hebben en dan hoorde ik: „hoezo mama, jij koopt toch de cadeautjes niet, Sint brengt ze, je hebt er dus geen geld voor nodig…”. En? Heb je dan nog een antwoord daarop? Je wilt toch niet tegen je kind zeggen dat er geen Sint bestaat en al zeker niet hier in Nederland waar het zo gevierd wordt!

Dan moet je nog in de klas van je kind schoonmaken, niet zo vaak hoor, maar juist nu. Dan heb je nog die echo met de Baby en hij is daar zo hysterisch dat hij zijn ademhaling verliest voor een paar seconden. Dan is hij overal bang om te gaan liggen, want hij denkt dat de horror opnieuw zal gebeuren. Je moet nog op de uitslagen wachten en die hoor je pas een week later en door de telefoon. Spannend, zeg!

Dan heb je zelf nog een afspraak met je endocrinoloog omdat je schildklier besloten heeft om opnieuw even rommel in je leven te brengen. Zo moet je met de Baby de dag daarvoor bloed gaan prikken. De dag daarna een afspraak. Je denkt, OK, ik kreeg een vrije middag. Maar het is niet zo. Je Man schreef dat de Baby wakker gemaakt is door de postbode is en enorm huilt en niet wil ophouden. Dus de bus in en terug naar huis. Een half uur later ben je weer thuis en de Baby huilt nog steeds. Manlief kijkt je met zo een gezicht aan. Stop met online te bestellen, ze maken de Baby wakker. Ja, dat doen ze bij hem, maar nooit bij mij. Interessant. De Baby huilt nog enorm en pas na een kwartier in mijn armen stopt hij. Baby heeft het echt moeilijk met slapen de laatste paar weken. Ik slaap gemiddeld 4 uur per nacht! Soms maar twee. Dan probeer ik overdag te slapen en soms lukt het, soms niet. Als je slaapt, werk je niet… ik haat rommel in ons huis.

A propos, ik liep gisteren en eergisteren rond met de Baby in de kinderwagen en keek bij de mensen door de ramen naar binnen. Ja, Nederlanders hebben meestal ramen waardoor je alles kan zien. Ook hun rommel. Overal waar er kinderen zijn, is er ook rommel. Het zou me moeten geruststellen, maar dat doet het niet! Ik heb het eigenlijk nodig dat de rommel weg is, om normaal en rustig te kunnen functioneren. Hoe meer rommel, hoe erger ik ben. Echt. Alleen, het is moeilijk als je dagelijks de enige bent die opruimt. Zeg! Ik wil hier niet zeggen dat Manlief niks doet, hij helpt met papier en plastic, maar wel op zaterdag. We zullen elke dag moeten stofzuigen en de vloer wassen omdat Baby op zijn knieën rondkruipt en alles in zijn mond steekt, maar ja, dat is een droom.

Verder heb je nog een oudercontact op de school van de Grote. Die ging gelukkig mee om even naar zijn gekke moeder tijdens het gesprek met zijn mentor te luisteren. Ze hebben gezegd dat hij het prima doet. Wat een opluchting. Nou, niet echt, want je moet nog naar een MDO – multidisciplinair overleg met alle mensen die hulp aan de Grote bieden. Moeilijk zou het zijn, want de Grote is eigenlijk super verloren met alles wat nieuw is om hem heen. Pfff. Ben benieuwd. Er was zo een week geleden twee keer een begeleidster van Mega Kids om de Grote in zijn huis te observeren. Ze zag dus hoe hij het moeilijk heeft om de drukke en gekke en superintelligente persoonlijkheid van de Kleine te accepteren. Dat moeten ze nog samen bespreken. Blijkbaar heeft de Grote een enorme drukte in zijn hoofd en maakt hij zich zorgen om dingen die niet bestaan. Hij trekt conclusies uit door zijn hoofd geproduceerde ideeën die niet echt zijn en zo loopt hij zich zorgen te maken over iedereen behalve hemzelf. Hij gaat nu even naar de les en niet naar de huiswerkklas omdat het allemaal te ingewikkeld voor hem is. Ik heb ook zijn medicatie gestopt, maar blijf wel in contact met zijn psychiater en mentor om te horen of alles goed loopt op school.

Dan is er de plotselinge beslissing van Manlief om voor een paar dagen naar Praag te gaan en ik moet 2 van de 8 dagen precies nu voor de Kerst voor mijn werk weg.

Dan is het de verjaardag van de Kleine die we willen organiseren. Eerst voor de buren en dan voor zijn klasgenoten.

Dan nog een kerstdiner van Manlief en van de Kleine op dezelfde avond, wat leuk! Dan moet ik met de Baby ‚s avonds heen en weer lopen in plaats van hem rustig in bed te leggen.Zo rustig is dat niet, maar ja. Baby wil alleen met mij in slaap vallen, in mijn armen. Niemand anders kan hem troosten.

Ik denk dat de kinderen zo geïrriteerd zijn omdat er zo veel spannende dingen gebeuren. Ze voelen ook dat ik en Manlief gestresst zijn…

Manlief heeft twee dagen geleden een ongeluk veroorzaakt. Hij wilde niet luisteren en liep naar de winkel die juist gesloten was. Hij zag de scooter niet en de vrouw daarop probeerde hem te mijden en zo boooom. Gelukkig hebben we een aansprakelijkheidsverzekering. De kosten van een kapotte scooter zijn groooooooot.

Dan hebben we nog een afspraak met een psychiater van de Grote en dezelfde dag iets later met zijn psycholoog.

Dan komen ze ons plafond verven waar het nodig is – het dak is eindelijk gerepareerd en ze verwachten geen lekkages meer.

Dan heeft GGZ besloten om de gezondheid van de jongeren van de school van de Grote te checken en daar moet ook een ouder bij aanwezig zijn. Manlief moet naar zijn werk, dus ik ga samen met de Kleine en de Baby! Leuk hè ?

Dan komt er nog een elektricien omdat ons stopcontact besloot om te stoppen met werken!

Dan moet je nog tijd vinden om op te ruimen. Gaan sporten. Wat lezen. Wat schrijven. Wat vertalen.

Wanneer in die gekte kan je over de Kerst denken en hoe de kerstsfeer opbouwen?

Ik weet het echt niet. Ik ga proberen rustig te ademen, misschien komen dan de dingen in mijn hoofd tot rust.